Z pasją do góry

do góry można iść na dwa sposoby

można podchodzić, wspinać się

przezwyciężać swoje słabości

pokonywać lęk 

robić coś pomimo

pomimo zmęczenia, bólu

robiliśmy tak, żeby zrobić coś innego

zdjęcia

zdjęcia, które pozwoliły mi iść do góry

napędzały mnie

wtedy i teraz

wtedy, bo chciałem zrobić ich więcej, lepiej

pokazać piękno miejsca, które jest dla mnie szczególne

w ciągu 3 dni nacisnąłem spust migawki prawie 500 razy

spośród tych zdjęć wybranych zostało 15

teraz idę do góry dzięki tym 15 zdjęciom

zdjęciom, które wiszą na wystawie

na mojej pierwszej w życiu autorskiej wystawie

stworzyły fundament, który będę chciał wykorzystać jak najlepiej

i może pozwolą mi dalej iść do góry

co z tego wyjdzie - zobaczymy

to dopiero początek...

symetria prywatności

szare mury

szarość i ciemność

korytarz

na końcu światło

nie

nie możesz do niego dojść

utop się

w kolorowym świecie

sens radości

z wielkich rzeczy nie zostaje
nic
z dobra rodzi się
zło
radość przeistacza się w
cierpienie
najbliżsi stają się zupełnie
obcy
wspaniałe idee
umierają

miłość
sens życia zostaje
utracony

Dla przypomnienia o zapomnieniu.

Dla przypomnienia, że ten blog jeszcze istnieje...

Przypomniałem sobie o tym jak lubię zdjęcia starych kamienic.

Jak dużo one mówią o mieście.

O jego historii i mieszkańcach.

Każda klatka jest inna.

Wnosi coś innego, jest odrębnością.

Zupełnie jak człowiek.

Może być piękna i czysta,

Ale może też być stara i zapomniana.

Może być lubiana i stanowić miejsce spotkań,

może być omijana szerokim łukiem.

Poniżej... zapomnienie i rozczarowanie.
Smutek i poniszczone ściany,
zupełnie tak jak ludzkie serca.

Smutek i rozczarowanie...

sto sześć.

Długo tu nie zaglądałem.

Brak czasu.

Dużo pracy reporterskiej w wakacje.

Przeprowadzka.

Szkoła.

Ale wracam.

Ze zmianami.

Oprócz zmiany adresu, zmieniło się coś jeszcze.

Od dwóch tygodni jestem szczęśliwym posiadaczem psa.

Santi.

Mój trzymiesięczny, czekoladowy labrador retriver.

Słodki. Przynajmniej wszyscy tak mówią.

Ja natomiast mówię:
"nie miał człowiek problemów to kupił sobie psa".

I tak go lubię.

Kawałek duszy.

Pierwsze zdjęcie zrobiłem miesiąc temu.

Drugie - dziś.

Łączy je wbrew pozorom dużo więcej niż śpiący ludzie.

Nie, nie menele, nie bezdomni, nie lumpy...

Śpiący ludzie, którym w życiu się coś nie udało.

W obu przypadkach stałem przed tym samym dylematem.

Zrobić, czy nie zrobić?

Zrobiłem.

Przechodziłem obok nich, typowe "zdjęcie z biodra".

Fotografia powinna przecież ukazywać ludzi.

Wszystkich ludzi.

Z szacunkiem, dlatego starałem się, aby nie było widać ich twarzy.

Teraz mam drugi dylemat.

Przecież oni mogli nie chcieć tych zdjęć, mogą się wstydzić swojej sytuacji.

Wykorzystałem to, że spali. 

Ukradłem część ich prywatności.

Odważyłem się zrobić im zdjęcie pomimo, że nic o nich nie wiem.

Ukradłem kawałek ich duszy.

Obydwa zdjęcia nie są podpisane.

Czemu?

To są ich zdjęcia.

To są zdjęcia tych mężczyzn.

Ja tylko nacisnąłem spust migawki...

Ukradłem kawałek ich duszy...

Odlot.

Odlot.

Oderwanie od rzeczywistości.

Doświadczanie nowego.

Spełnianie marzeń.

Ikar.

Śmierć...